Soms zeggen mensen wonderlijke dingen. Op je werk bijvoorbeeld.
Eén van mijn vaste klanten komt binnen. Ze is een stevige dame van in de 50, met een uitstraling die doet denken aan frisse buitenlucht, lange wandelingen met de hond en bezigheden in eigen tuin. Ze houdt wel van een praatje.
Terwijl ik haar gebruikelijke stapeltje streek- en historische romans door de uitleenmachine haal, zegt ze tegen me: Wat heb jij een mooie kont! … pardon?! Omdat ze denkt dat ik haar niet versta, herhaalt ze het nog maar eens vriendelijk: Je hebt zo’n mooie kont. Ik staar haar aan en check dan voor de zekerheid over m’n schouder –misschien is er iets mis? je weet maar nooit- maar mijn zorgen zijn onterecht.
Het voorwerp van haar bewondering blijkt de spijkerbroek te zijn die ik aan heb. Aan de achterzijde rijkelijk versierd met spijkertjes en glitters –een echte Arubaanse bling-bling, die ik nog steeds met plezier draag-
Okay; ik heb dus een mooie kont. Hartelijk dank voor het compliment, mevrouw!